Tips voor moeders

De HOOP van een MOEDER

In dit nummer

• • Interview met Mary Ellen Clausen, moeder van twee dochters met een eetstoornis, eetstoornisactivist, en Stichter van 'Ophelia Place in Syracuse, N. Y.'

  • (waarvoor dank)

  • 10 tips

Interview

Mary Ellen Clausen ziet zich vooral als moeder van twee dochters die, na bijna zeven jaar van residentiële en ambulante behandelingen, met hun eetstoornis blijven vechten. Haar dochters, 24 en 19, bevinden zich op de lange weg van herstel. Heel haar familie is begaan met deze eetstoornissen; een eetstoornis bij jonge mensen is immers een familiezaak. De familie van Mary heeft hard geleden: "We voelden ons echt verloren, staken al onze financiële middelen in de behandeling voor onze dochters en werden geconfronteerd met (dagelijkse) crisis-momenten." Zij gelooft dat de eetstoornis de hele familie 'omringt'. Daarom vind Mary Ellen dat ouders betrokken moeten worden bij de behandeling en bij het herstel. Zij zegt : "Luisteren naar ouders is even belangrijk als luisteren naar de patiënten". Onze vrees en onze frustraties zijn echt. Daarom heb ik Ophelia Place opgericht (zie www.opheliasplace.org). Het biedt hoop, steun voor patiënten en hun families, en ook informatie. (...)

Mary Ellen klaagt de problemen aan. Zij vertelde van het onmetelijke lijden van haar dochters, de angstaanjagende doodservaringen, en de hulpeloosheid die zowel zij als haar dochters ervaarden gedurende deze ernstige crisissen. Zij meldde de droevige financiële problemen toen residentiële therapie noodzakelijk was. "De gemiddelde lengte van behandeling is zestig dagen en kostte $30.000 per maand. U kunt zelf de berekening maken. We hebben leningen moeten afsluiten met ons huis als onderpand, onze kredietkaarten aanspreken, ... Emotioneel en fysisch zijn wij uitgeput. Maar wij(mijn echtgenoot en ik) zullen nooit opgeven, ons geloof in herstel is rotsvast, god zij dank."

De oudste dochter van Mary Ellen begint tekens van een eetstoornis te vertonen als ze naar de universiteit vertrok. Zij was een zeer goede studente, en had een academische beurs verkregen aan een van de beste universiteiten waar zij hoopte om geneeskunde te studeren. Ze kon haar eerste jaar niet voltooien, en keerde naar huis terug in de hoop ooit haar studie terug verder te zetten. Jammer genoeg heeft de eetstoornis anders beslist. "De controle die de eetstoornis op haar had was veel groter dan om het even wat wij deden. Mary Ellen zei "Beeld je dan in dat ook uw tweede dochter aan deze ziekte begint te lijden en dit zo snel en zo ernstig dat je het nauwelijks ziet aankomen."

Door elk van deze tegenslagen is Mary Ellen en haar familie individueel en als familie blijven groeien. Ik vroeg Mary Ellen wat het belangrijkste advies voor ouders was. Zij antwoordde: "Wij zijn machteloos om onze kinderen zelf te genezen. Nochtans hebben wij de verantwoordelijkheid om te doen wat wij kunnen en hen de professionele hulp te geven die zij nodig hebben. Omdat het gaat over de geestelijke gezondheid hebben we de verkeerde neiging om af te wachten. Als ze er niet slecht uitzien, dan doen ze het toch goed... Niets is verder van de waarheid. De ouders moeten een zeer actieve rol in het herstelproces nemen. Wij hebben de verplichting om 'agressief' te zijn in het bestrijden van de ziekte."

Wanneer haar gevraagd wordt welke speciale behoeften ouders van kinderen met een eetstoornis hebben zegt Mary Ellen het volgende: "Wij, als ouders, zouden niet tot ouders van een kind met eetstoornissen mogen worden herleid. Jammer genoeg, is dit vaker wel dan niet, putten we onszelf uit, en zorgen we te weinig voor onszelf." "Ik bleef zeggen wanneer mijn jonge meisjes beter zijn, dan zal ik meer tijd vinden voor mezelf en tijd voor mijn partner. Dat is niet gezond. In plaats van twee zieke kinderen te hebben, krijg je dan een volledige familie die worstelt."

Op de vraag naar schuldgevoelens, zegt Mary Ellen, "De schuldvraag is zelfvernietigend". "Wij kunnen het verleden niet veranderen. "Yesterday will always be yesterday." "Wij moeten onze rol in het eten van ons kind erkennen en de eetstoornis erkennen. Onszelf vergiffenis schenken en verder evolueren. Zij (onze kinderen) hebben het nodig dat we ouders zijn voor hen en de zorg voor hen opnemen. Wij zijn niet perfect, maar wij houden echt van onze kinderen op onze onvolmaakte manier. Zichzelf de schuld geven is contra-productief en concentreert zich op het het probleem, niet op de oplossing."

Een eetstoornis vergt vaak een lange behandelingstijd. Ik vroeg Mary Ellen welke raad zij voor ouders had, m.b.t. de behandeling. Zij wees op het volgende : "Herstel is echt een proces. Mijn dochters zijn in het totaal acht keer opgenomen geworden, (dit over bijna zeven jaar) en dat is natuurlijk niet gemakkelijk. Ik geloof dat eetstoornissen de hardste verslaving vormen die er bestaat. Mijn oudere dochter worstelde met vele verslavingen : alcohol, drugs, zelfverwonding, dwangmatig gedrag. De verslaving die voor haar altijd het 'dierbaarst' was, was de eetstoornis. Er waren tijden waarop ik volledig ontmoedigd was, maar ik gaf nooit op... Ik probeerde voort te bouwen op alles wat ik kon...

Wat hoop betreft verklaarde Mary Ellen, "De hoop die ik andere ouders aanbied is dat herstel mogelijk is. Mijn geloof is enorm gegroeid doorheen alles wat ik mee heb gemaakt. Dat is een ware emotionele zegen, en hoewel we financieel en ook geestelijk enigszins uitgeput zijn, toch voelen wij ons zo veel rijker door alle pijn en lasten die we ervaren hebben. Wij zijn daardoor sterker geworden.

De ervaringen van Mary Ellen's is samen te vatten in volgende 10 tips.

10 TIPS

• 1. Blijf hoopvol

  2. Mary Ellen zegt: "U ziet, ik geloof dat zolang wij hoop in ons hart dragen, alles waarmee we geconfronteerd zullen worden, kunnen overwinnen.

  3. Erken dat de strijd van uw kind, hoewel ze zeer zwaar is, haar of hem ook sterkte en potentieel kan geven.

  4. Geen sensatie nodig

  5. Val niet ten prooi aan de 'sensationalisatie' van eetstoornissen. De media zijn eetstoornissen sociaal aan het normaliseren en dramatiseren en exploiteren de negatieve gevolgen van deze ziekte. Concentreer op wat de eetstoornis werkelijk is, en geef nauwkeurige informatie en accurate preventie.

  6. Vind tijd om voor jezelf te zorgen

  7. Mary Ellen zegt: "Wij als ouders mogen niet enkel door de eetstoornis van onze kinderen worden bepaald. U moet zich ook op andere zaken kunnen concentreren."

  8. Herstel is een proces

  9. "Wanneer je ontmoedigd bent over de behandeling, herinner je dan dat herstel een proces is dat zich langzaam voltrekt, en dat gedeeltelijk herval deel uitmaakt van dit herstel, wetende dat eetstoornissen soms moeilijk te behandelen zijn."

  10. Neem een actieve rol Hoewel de ouders niet in staat zijn om hun kinderen te corrigeren, kunnen ze een actieve rol in de ziekte-bestrijding nemen en assertief zijn in het verkrijgen van professionele hulp voor hun kinderen

  11. Baseer u op professionele evaluaties

  12. Veronderstel niet dat als uw kind er goed uit ziet, hij of zij ook 'goed is'. Vele symptomen, zoals braken en laxeren, zijn niet direct duidelijk vast te stellen. Baseer u dus op een professionele evaluatie, niet op de visuele indruk van uw kind.

  13. Kies uw therapeut

  14. Kies de therapeut die zowel u als uw kind ligt, en u beide wil aanhoren.

  15. Ban schuldgevoelens

  16. Schuldgevoelens als ouder zijn zelf-vernietigend. De nadruk moet bij het oplossen van de problemen liggen. Mary Ellen herinnert ons eraan: "Wij kunnen het verleden niet veranderen, ... gisteren zal altijd gisteren zijn."

  17. Kanaliseer uw eigen pijn.

  18. Put er kracht uit om een verschil te maken in de strijd tegen eetstoornissen. Maak er een punt van om in uw eigen huis geen populaire tijdschriften of reclame te lezen over afslanken. Of maak er een punt van preventieinitiatieven te steunen of te creëren.

SAMENVATTING

Mary Ellen Clausen biedt een uniek en hoopvol perspectief bij eetstoornissen, dit als moeder van twee dochters met een aanslepende, ernstige eetstoornis. Zij gelooft dat herstel mogelijk is, zelfs al vergt het een lange tijd en is er terugval. Zij moedigt ouders aan om hoopvol te blijven, een actieve rol in de behandeling te nemen, en actief in preventieprogramma's te zijn. Zij waarschuwt ouders niet stil te blijven staan over het hoe en waarom, maar om pro-actief te zijn in het oplossen van het probleem. Zij moedigt ouders aan om hun pijn in constructieve inspanningen te kanaliseren om zo een verschil te maken.

Referentie

Claussen, Mary Ellen. Gesprek met Mary Ellen Claussen op 31/12/03.

Claussen, Mary Ellen. Uittreksels van de toespraak van Mary Ellen Clausen's aan de het eetstoornissen-congres, 26-27 Februari, 2003, in Washington, als stichter van Ophelia Place, www.opheliasplace.org.

Noot :

Anorexia en andere eetstoornissen zijn ernstige ziektes. Elke persoon met anorexia heeft een ander verhaal te vertellen, een andere achtergrond en ook een andere persoonlijkheid. Tips die in dit document vermeld zijn, kunnen soms goed of soms minder goed van toepassing zijn op uw eigen kind. De professionele therapeut die uw kind begeleidt kan u het meest optimale advies en behandelingsplan voorstellen.

Nederlandse vertaling van Anorexia Survival Guide for Parents ™/Eating Disorders Survival Guide for Parents ™ eetstoornis.be kreeg toestemming van Cristen E. Haltom om dit materiaal te vertalen en beschikbaar te stellen via onze website. Het basismateriaal is eigendom van Cristen E. Haltom. Alle rechten die ontstaan op basis van de vertaling, berusten bij eetstoornis.be.

Oorspronkelijke contactinformatie

Cristen E. Haltom, Ph.D. Voice: 607-272-6750 Fax: 607-266-6414 Web: http://www.drhaltom.com © Copyright Cristen E. Haltom. All rights reserved. Distribution Rights: The above material is copyrighted. You may distribute it as long as not a single word is changed, altered or deleted, including all of the contact information. Reprint Permission: Advance written permission must be obtained for any reprinting of this material, including in a modified or altered form.

http://www.youtube.com/watch?v=pEEAZKbul4w